ശാർദ്ദൂലവിക്രീഡിതം

വേറൊന്നില്ല മനസ്സിലിന്നു പറയാം സന്തോഷമാണെപ്പൊഴും
പേരേറുന്ന കവീന്ദ്രർ വാഴുമിവിടെക്കൂടാനെനിയ്ക്കായിപോൽ
ഏറെക്കൌതുകമോടെയീ കവിതകൾ വായിക്കവേയെന്മനം
പോരായെന്നു പറഞ്ഞിടുന്നിനിയുമെൻ പദ്യങ്ങൾ നന്നാക്കണം

സേവിപ്പോർക്കൊരു പുണ്യമായുലകിതിൽ മിന്നിപ്രകാശിച്ചിടും
ദേവീ വാണിമനോഹരീ പദദളം കൂപ്പുന്നു മൂകാംബികേ
കാവ്യങ്ങൾ സുമനോഹരം ബഹുതരം ചൊല്ലും കവിശ്രേഷ്ഠരേ-
യാവിർമ്മോദമനുഗ്രഹിച്ചു തവതൃപ്പാദങ്ങളിൽ ചേർക്കണേ

ഇന്നെൻ കണ്മണി പാടിടുന്നു വെറുതേയീണത്തിലെന്തൊക്കെയോ
വിണ്ണില്‍ മർത്ത്യനു കേൾപ്പതിന്നുശകലം കഷ്ടം സഹിച്ചീടണം
എന്നാലാ സ്വരവീചികൾ മധുരമെന്നെപ്പോഴുമോതുന്നുഞാ-
നില്ലെന്നാകിലെനിയ്ക്കുകിട്ടിടുമതോ കഷ്ടം പറഞ്ഞീടുവാൻ

നിൻ കയ്യിൽ നറുവെണ്ണയും തലയിലെപ്പൊൻപീലിയും കങ്കണം

നിൻ ചുണ്ടിൽ വിരിയുന്ന പുഞ്ചിരി, സുഖം നൽകുന്ന വേണൂരവം

നിൻ പൊൻകിങ്ങിണിനാദവും തരുണിമാർ കാംക്ഷിച്ചിടും മേനിയും

എന്നുണ്ണീ തരികെപ്പൊഴും മതിവരാതുള്ളോരു നിൻ ദർശനം

പാർത്തട്ടിൽ നരനായി വന്നു ജനനം കൊണ്ടോരു കാലം മുതൽ
പേർത്തും കഷ്ടത രോഗമെന്നിവയലട്ടീടുന്നതുണ്ടെങ്കിലും
കർത്തവ്യങ്ങളനേകമുണ്ടു സമയം കണ്ടെത്തണം തീർക്കുവാൻ
ഓർത്തീടട്ടെയതിന്നുമുമ്പു യമനിങ്ങെത്താതിരുന്നാൽ മതി

അറ്റം കെട്ടിയപാശമായ് യമഭടർച്ചെന്നപ്പൊഴാഭൂസുരൻ

പുത്രൻ തന്നെ വിളിച്ചുപേടിയരുതെന്നോതാൻ തുനിഞ്ഞീടവേ

തെറ്റെന്നങ്ങവിടുത്തെ ദൂതരെയയച്ചിട്ടന്നു രക്ഷിച്ചപോൽ

കറ്റക്കാറൊളിവർണ്ണനെന്നുമിവനെക്കാത്തീടുവാനോർക്കണേ

കായാമ്പൂനിറമൊത്തമേനി വിവിധംഹാരങ്ങ,ളാനന്ദമാര്‍ -
ന്നായർപ്പെൺകൊടിമാർ കൊതിയ്ക്കുമധരം മന്ദസ്മിതം സുന്ദരം
ശ്രീയും ഭൂമിവധൂടിയും പരിചരിച്ചീടുന്ന പാദങ്ങളും
മായാതെന്നുടെ മാനസത്തിലലിയാൻ കാരുണ്യമേകൂ ഹരേ

പണ്ടത്തേനിള പുഷ്പമാലകളണിഞ്ഞത്യന്തമുഗ്ധാംഗിയായ്

മണ്ടിപ്പോവതു കണ്ടതോർമ്മയിലുണർത്തീടുന്നു ഹർഷാരവം
ഇന്നേറ്റം കൃശഗാത്രയായവശയായ് നീറുന്നചിത്തത്തൊടേ-
യെന്നോവന്നിടുമന്ത്യമായനിമിഷം കാത്തങ്ങുമേവുന്നിവൾ